Nie robiłam tej zupy od dawna. Dopiero kilka dni temu przypomniałam sobie o niej, gdy w lodówce miałam boczniaki (czekające na usmażenie) i nagle dostałam telefon, że przyjeżdża do mnie kilkunastoletnia chrześnica- weganka. Początkowo miały być warzywa z patelni, jednak zmieniłam zdanie i momentalnie przygotowałam tę zupę. Flaki z boczniaków są gęste, pożywne i bardzo dobre.
Pasta ze słonecznika i pietruszki to propozycja pasty do chleba dla wegan i nie tylko. Jest prosta do przygotowania, smaczna i zdrowa. Jeśli nie przepadacie za natką pietruszki, możecie dać zamiast niej oliwki, suszone pomidory, paprykę lub łyżkę ajwaru. Możliwości jest wiele. Pastę ze słonecznika i pietruszki można przechowywać kilka dni w słoiku w lodówce.
Słonecznik jest dobrą bazą do pasty do chleba dla osób, które żyją "w biegu", gdyż zawiera dużo magnezu, który pomaga w koncentracji, niweluje bóle migrenowe. Ponadto słonecznik zawiera witaminę A, odpowiedzialną za widzenie oraz ładny koloryt skóry, a także witaminę D. Nasiona słonecznika mają dużo witaminy E oraz kwasu foliowego, a to połączenie jest pożądane dla układu krążenia i nerwowego. To również bogate źródło witaminy B6, odpowiedzialnej za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, zwiększającej odporność i działającej odmładzająco. To nie koniec dobrodziejstw w nasionach słonecznika. Zawierają bowiem one również wapń, żelazo, potas, cynk.
Ciasto, które niektórzy nazywają piegusem, robi się błyskawicznie. Zasada jest taka jak przy muffinkach: wystarczy wymieszać mokre i suche składniki oddzielnie, a następnie wymieszać wszystko razem. To ciasto jest bez jajek, bez cukru (zamiast niego ksylitol), bez mleka (zamiast krowiego jest tu mleko roślinne) i bez użycia miksera. Myślę, że to ciasto, w wersji dla leniwych, może spokojnie udawać babkę na Wielkanoc.
Warto mieć w domu mak. Zakładam, że inne składniki macie zwykle pod ręką. To ciasto spokojnie można upiec nawet w tygodniu, po powrocie z pracy, bo przygotowanie wszystkiego zajmuje tylko chwilę. A rozkoszować się tym ciastem można zdecydowanie dłużej :)
Będąc nie tak dawno w Paryżu zachwyciłam się wołowiną po burgundzku (boeuf bourguignon), którą spróbowałam w jednej z najstarszej restauracji - Chartier. Smak był tak obłędny, że postanowiłam go odtworzyć w domu - prawie się udało :) Prawie, bowiem paryskiego klimatu i atmosfery w Chartier nie da się niczym zastąpić.
Do wołowiny po burgundzku dodaje się wędzony boczek. Zapomniałam go jednak kupić, więc dodałam trochę soli wędzonej. Wyszło pysznie :) Sos na bazie czerwonego wina jest bardzo gęsty i aromatyczny.
Uwielbiam takie odkrycia, kiedy można zrobić coś "z niczego". Co roku natura zadziwia mnie rzeczami, które kiedyś były dla mnie nieznane, bowiem w blokowisku takich rarytasów się nie uświadczy.
Cztery lata temu koleżanka dała mi do spróbowania smażone liście szałwii - zakochałam się w nich od razu, następnie wyhodowałam na balkonie kwiaty cukinii, bo od dawna chciałam je wykorzystać kulinarnie, jednak w Polsce są nadal trudno dostępne w sprzedaży. Odkryciem były również smażone liście babki na słodko, czy smażone kwiaty czarnego bzu.
W tym roku przyszła kolej na sok z brzozy. O jego zdrowotnych właściwościach wiedziałam od dawna, jednak do tej pory nie byłam świadoma, jak robi się sok z brzozy. Tydzień temu zobaczyła na własne oczy :) W ruch poszła wiertarka i 5-cio litrowe baniaki po wodzie. W ciągu doby spłynęło 10 litrów krystalicznie przejrzystego soku z brzozy.
Jak smakuje sok z brzozy?
Sezon na ściąganie soku z brzozy trwa 2-3 tygodnie. Mój był pozyskiwany tydzień temu, czyli na początku sezonu. Był on krystaliczny, jak woda mineralna i tak też smakował. Całkowicie neutralny :) Podobno sok brzozy ściągany później ma nieco ciemniejszą barwę i słodkawy smak.
Uwielbiam przeglądać książki kucharskie i wracać do nich raz na jakiś czas. Na szafce nocnej (a często w łóżku) mam stos książek i magazynów, które przeglądam i wymieniam co kilka dni :)
Ostatnio po raz kolejny przeglądałam książkę Sophie Dahl "Na każdą porę" i natknęłam się na tą zupę. Zmniejszyłam ilość soku z cytryny, a i tak była wystarczająco wyczuwalna. Zupa jest sycąca, a cytryna sprawia, że nie jest mocno ciężka. Dzięki kuminowi jest bardzo aromatyczna.
Cytrynową zupę z soczewicy zrobiłam na bulionie warzywnym, w wersji wegańskiej. Jeśli lubisz soczewicę, spróbuj też zupy z soczewicy wg Jamiego Olivera.
To już kolejny wegański przepis. Tym razem pochodzi z blogu Jadłonomia (zmniejszyłam ilość cukru), skąd czerpię inspirację, gdy przygotowuję posiłek dla chrześnicy - kilkunastoletniej weganki :) Ciasto z burakami chodziło już za mną od jakiegoś czasu i pomimo, że nie mogę go jeść (buraki mają wysoki indeks glikemiczny) to w żaden sposób nie hamuje mnie to przed zrobieniem dla innych :) Wystarczy radość z tego, że innym naprawdę to smakuje.
Ciasto pięknie wyrosło, było wilgotne i mocno czekoladowe. Buraka nie czuć - dodaje on głębię i słodycz.
Ciasto bardzo smakowało, oczywiście nie tylko weganom. Z trudem udało mi się zostawić kilka kawałków do zdjęcia. Jeszcze chwila i nie byłoby co fotografować ;)
W tygodniu, gdy na gotowanie nie mam zbyt wiele czasu, często robię makaron. Wówczas przygotowanie posiłku zajmuje mi do pół godziny. W tym wypadku nawet tylko kwadrans :) Pesto z jarmużu jest bardzo smaczne, a jarmuż bardzo zdrowy. Zatem nie trzeba sobie go żałować :)
Drożdżówki z serem to smak mojego dzieciństwa. Sekretem jest miękkie ciasto, bardzo maślane i dobry twaróg (prawdziwy, nie z wiaderka). Dla przełamania słodyczy dałam żurawinę, a zamiast lukru rozpuszczone masło. Bułeczek z serek wyszło dużo, ale dość szybko zostały zjedzone.
Takie bułeczki z serem i żurawiną to smaczne drugie śniadanie. Można po upieczeniu i ostudzeniu je pomrozić, by mieć pod ręką (wystarczy wieczorem wyciągnąć do lodówki) na drugie śniadanie (dla dzieci do szkoły lub dla siebie do pracy).
Przepis powstał na bazie przepisu z Kwestii Smaku. Zmodyfikowałam go nieco dodając żurawinę i rezygnując z lukru na rzecz masła.
